Sekwana (fr. Seine) to nie tylko rzeka przepływająca przez Paryż, ale także żywa arteria, która od wieków kształtuje historię, kulturę i codzienne życie stolicy Francji. Jej obecność wpłynęła na rozwój urbanistyczny miasta, inspirowała artystów i była świadkiem wielu kluczowych wydarzeń historycznych.
Sekwana ma długość około 777 km i swoje źródła w Wyżynie Langres w Burgundii. Przepływa przez kilka ważnych miast, w tym Paryż, Rouen i Hawr, zanim wpłynie do kanału La Manche. Rzeka ma wiele dopływów, a jej średni roczny przepływ wynosi około 483 m³/s, z największym przepływem w lutym (811 m³/s) i najmniejszym w sierpniu (250 m³/s).
Pierwsze osady nad Sekwaną datowane są na okres neolitu, co potwierdzają znaleziska w dzielnicy Bercy, gdzie odkryto ślady palisad, mostów i łodzi dłubankowych.
Rzeka była kluczowa dla rozwoju osady Lutecja, która z czasem przekształciła się w Paryż.
W średniowieczu Sekwana była głównym szlakiem handlowym, umożliwiającym transport towarów do i z Paryża. Rzeka była również źródłem wody pitnej i miejscem połowów.
Jej znaczenie handlowe zostało uwiecznione w herbie Paryża, który przedstawia łódź – symbol gildii kupców.
Sekwana wielokrotnie wylewała, powodując poważne
powodzie. Najbardziej katastrofalna miała miejsce w 1910 roku, kiedy to woda zalała niemal całe centrum miasta, w tym Gare d’Orsay i fundamenty Luwru. Zniszczeniu uległo około 20 000 domów.
Mosty na Sekwanie:
Paryż słynie z licznych mostów przecinających Sekwanę, z których każdy ma swoją historię i unikalny charakter:
Pont Neuf: Najstarszy most w Paryżu, ukończony w 1607 roku.
Pont des Arts: Znany jako "most zakochanych", gdzie pary zawieszały kłódki miłości.
Most Aleksandra III: Uważany za najpiękniejszy most w Paryżu, z bogatymi zdobieniami i rzeźbami.
Pont de l’Alma: Znany z tragicznego wypadku księżnej Diany w 1997 roku.
Sekwana była inspiracją dla wielu artystów, pisarzy i poetów.
W swoich dziełach opisywali ją m.in. Honoriusz Balzak, Gustave Flaubert, Guillaume Apollinaire i Louis Aragon.
Impresjoniści, tacy jak Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir i Camille Pissarro, często przedstawiali Sekwanę w swoich obrazach. Rzeka pojawia się w wielu filmach, podkreślając romantyczny charakter Paryża.
W XX wieku Sekwana stała się
jedną z najbardziej zanieczyszczonych rzek w Europie, głównie z powodu ścieków przemysłowych i komunalnych. W latach 60. uznano ją za "biologicznie martwą", z zaledwie trzema gatunkami ryb.
Od lat 80. XX wieku Francja prowadzi
intensywny program oczyszczania Sekwany, obejmujący budowę około 500 oczyszczalni ścieków i działania edukacyjne dla rolników. Dzięki tym wysiłkom, jakość wody uległa znacznej poprawie, a liczba gatunków ryb wzrosła do 36 w 2023 roku.
Zakaz kąpieli w Sekwanie obowiązywał od 1923 roku z powodu zanieczyszczeń. Jednak w ramach przygotowań do Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2024 roku, władze Paryża zainwestowały w dalsze oczyszczanie rzeki. W lipcu 2024 roku prezydent Emmanuel Macron ogłosił, że Sekwana jest już na tyle czysta, że nadaje się do kąpieli.
Sekwana jest
popularnym miejscem rekreacji zarówno dla mieszkańców, jak i turystów. Statki wycieczkowe oferują niezapomniane widoki na najważniejsze zabytki Paryża. Od 2001 roku latem brzegi Sekwany przekształcają się w miejskie plaże z leżakami i atrakcjami dla dzieci.
Sekwana jest nieodłącznym elementem tożsamości Paryża. Jej obecność
wpłynęła na rozwój miasta, kulturę i codzienne życie mieszkańców. Dzięki programom oczyszczania i inwestycjom w infrastrukturę, rzeka odzyskuje swoje dawne znaczenie jako miejsce rekreacji i dumy narodowej.