Kościół Saint-Joseph-des-Carmes, położony przy 70 rue de Vaugirard w 6. dzielnicy Paryża, jest jednym z najstarszych i najbardziej znaczących kościołów barokowych w mieście. Zbudowany w XVII wieku przez zakon karmelitów bosych, łączy w sobie bogatą historię, wybitną architekturę i głębokie znaczenie duchowe. Obecnie stanowi integralną część Instytutu Katolickiego w Paryżu i jest miejscem kultu, refleksji oraz pamięci o męczennikach rewolucji francuskiej.
W 1610 roku dwie siostry karmelitanki bose przybyły z Rzymu do Paryża, aby założyć klasztor. W 1613 roku królowa-regentka Maria Medycejska położyła kamień węgielny pod budowę kościoła. Pierwsza msza została odprawiona 19 marca 1620 roku, w dzień św. Józefa, patrona karmelitów. Kościół został konsekrowany 21 grudnia 1625 roku przez biskupa Chartres, Leonora d'Étampes de Valencay.
Podczas rewolucji francuskiej, 2 września 1792 roku, w ogrodzie klasztornym doszło do masakry 115 księży, którzy odmówili złożenia przysięgi na konstytucję cywilną duchowieństwa. Po tym wydarzeniu klasztor został przekształcony w więzienie, a później sprzedany jako dobro narodowe. W jednej z cel więziennych zachowała się inskrypcja: "Liberté, quand cesseras-tu d’être un vain mot? Voilà dix-sept jours que nous sommes enfermés. On nous dit que nous sortirons demain, mais n’est-ce pas là un vain espoir?" ("Wolności, kiedy przestaniesz być pustym słowem? Byliśmy zamknięci przez siedemnaście dni. Powiedziano nam, że jutro zostaniemy wypuszczeni, ale czyż nie jest to płonna nadzieja?").
W 1797 roku karmelitanka Camille de Soyécourt odkupiła klasztor i przywróciła go do życia zakonnego. W 1841 roku biskupstwo założyło tu szkołę eklezjastyczną, a od 1875 roku kościół jest częścią Instytutu Katolickiego w Paryżu. Obecnie służy jako miejsce kultu dla studentów, duchowieństwa i lokalnej społeczności.
Fasada kościoła, inspirowana klasyczną architekturą i włoskim barokiem, została zaprojektowana z wykorzystaniem elementów architektury rzymskiej, takich jak pilastry z kapitelami doryckimi. W XIX wieku została częściowo przebudowana przez architektów Louisa i Lucienne Dovillard.
Kopuła kościoła, o średnicy 9,4 metra, była pierwszą w Paryżu zbudowaną na tamburze. Jej wnętrze zdobi fresk przedstawiający proroka Eliasza w wozie ognistym, namalowany w 1644 roku przez Waltera Damery'ego, wspomaganego przez Bertholeta Flémala. Obaj artyści byli uczniami Petera Paula Rubensa.
Kaplica Świętej Anny: została odrestaurowana przez miasto Paryż i ozdobiona malowidłami przedstawiającymi sceny z życia Maryi i Jezusa, takie jak Zwiastowanie, Narodzenie, czy Adoracja Trzech Króli.
Kaplica Świętego Elizeusza: dekoracje wykonane około 1640 roku przez Claude'a Derueta.
Kaplica Najświętszego Serca Jezusowego: prawdopodobnie ozdobiona przez flamandzkiego artystę Abrahama van Diepenbeeka około 1635 roku.
Organy kościoła zostały zbudowane w 1902 roku przez Henriego Didiera. Posiadają 25 głosów na dwóch manuałach i pedałach, z mechanicznym systemem transmisji. Instrument był restaurowany w 1971 i 1992 roku.
Kościół Saint-Joseph-des-Carmes jest nie tylko miejscem kultu, ale także symbolem duchowości, historii i kultury. Jest świadkiem męczeństwa, odnowy życia zakonnego i edukacji teologicznej. Jego architektura i dzieła sztuki przyciągają zarówno wiernych, jak i miłośników historii oraz sztuki.
Copyright 2022 - 2024 przewodnikpofrancji.pl Tomasz Spytek Podróże i sport ! | Wszystkie prawa zastrzeżone
Ta strona korzysta z plików cookies, programów rejestrujących ruch na stronie i programów afiliacyjnych. Jeżeli nie wyrażasz zgody na śledzenie, opuść ją lub zmień ustawienia w przeglądarce internetowej. Szczegółowe informacje o plikach cookies znajdziesz w polityce prywatności.